De plek der moeite

Wanneer teams starten met een veranderingsproces, is er vaak in het begin nog veel energie. Er is een beeld van de gewenste situatie, er is ruimte voor nieuwe ideeën en medewerkers hebben het gevoel: we zijn op weg.

Maar ergens in het proces beginnen dingen lastiger te worden. De energie zakt. Gesprekken lopen stroever. De openheid lijkt verdwenen en er ontstaat verwarring_._

Dit is wat ik noem: de plek der moeite.
Een fase die ongemakkelijk voelt, maar o zo waardevol is.

Waarom die stroefheid geen fout is

Als begeleider voel ik het vaak als eerste. Er is een neiging om iets te fixen. Ik denk aan een werkvorm, een oefening, of een interventie om de boel weer op gang te brengen. Want het voelt alsof het niet meer werkt. Alsof ik iets verkeerd doe, omdat er ineens traagheid en frustratie ontstaat. Er wordt vaak zelfs een beetje boos naar mij gekeken. Zo van: jij bent de begeleider, doe er iets aan!

Maar inmiddels weet ik: de plek der moeite is geen fout in het proces. Het IS het proces.

Want echte verandering vraagt niet alleen om nieuwe inzichten, maar ook om het loslaten van oude patronen. En dat gaat niet vanzelf. Daar zit frictie. Verwarring. Soms ook weerstand of vermoeidheid. Teams zijn onderweg van het oude naar het nieuwe. De zekerheden die er altijd waren, hoe we het hier altijd deden, dat is er even niet. Die maken plaats voor nieuwe zekerheden, maar die zijn er ook nog niet. Kortom, het voelt als drijfzand, er is geen vaste grond onder de voeten.

Waarom teams deze plek juist nodig hebben

Juist in deze modderige tussenfase zit het leerproces. Hier wordt zichtbaar waar de pijnpunten zitten. Welke patronen onderhuids meespelen. Wat er nog niet geregeld is, of waar mensen zich zorgen om maken.

En ja, dat vraagt veiligheid. Want zonder basis is deze plek te spannend. Maar als de basis van het team stevig genoeg is, dan is dit vaak precies de plek waar de doorbraak ontstaat. Door samen in het niet-weten te blijven, elkaar vast te houden en de lastige gesprekken te blijven voeren.

De moed om te blijven als het schuurt

De meeste teams willen vooruit. Begrijpelijk. Maar als je in die plek der moeite durft te blijven, dan verschuift er iets. Dan komt er ruimte voor echte gesprekken. Voor verbinding. Voor wederzijds begrip. Dat is waar de transformatie plaatsvindt.

Daar ontstaat werkelijke samenwerking.

Wil je hiermee aan de slag in jouw organisatie?

In mijn sessies begeleid ik teams niet alleen in de flow, maar ook in de frictie. We bouwen samen aan veiligheid, vertragen waar nodig en creëren ruimte voor wat écht gezegd moet worden.

👉 Lees hier meer over mijn aanpak of plan een vrijblijvende kennismaking.
Samen kijken we wat jouw team nodig heeft om ook de plek der moeite te durven betreden en te benutten.